LPC en dan ?

Vanaf het moment dat wij te horen kregen dat Daan LPC had aan beide voorpoten stortte onze wereld in elkaar ….
Wij hebben gezocht naar ervaringsverhalen, maar op internet lees je eigenlijk alleen de goede verhalen als “na de operatie heeft hij/zij nooit meer gemankt”
Omdat onze ervaring toch iets anders is, hebben wij besloten een blog bij te houden vanaf de diagnose LPC, tot het moment dat Daan weer alles mocht en kon.
Het blog bevat alle terugvallen en alle moeilijke momenten, maar juist dat geeft wel een goed beeld van een hond die geopereerd is aan LPC.

****************************************************************************************************************************************

4 Augustus 2010

Zoals gemeld in het nieuwsblog was vandaag de dag dat we Daan mochten brengen naar Utrecht voor zijn LPC-operatie. Om 12.15 uur is Daan lekker in de armen van Jm in slaap gevallen en om 15.00 uur werden we gebeld dat we hem op mochten halen. Daan lag in een bench aan het infuus en was nog bezig met wakker worden, zijn staartje ging langzaam heen en weer maar was verder nog erg afwezig. In de auto hoorde we af en toe wat gepiep, maar de assistent had al gezegd dat dat absoluut niet van de pijn was maar van het afkicken van de morfine en de nasleep van de narcose. Eenmaal thuis hebben we hem even op zijn kussen gelegd in de woonkamer en uitvoerig geknuffeld, wat waren we blij dat ons mannetje weer veilig thuis was. Kay heeft ook even aan Daan mogen snuffelen en daarna hebben we Daan een t-shirt aangedaan om te voorkomen dat hij aan zijn hechtingen zou zitten en hebben we hem lekker in de bench gelegd. Daan piepte nog regelmatig en kon nog niet lekker op zijn poten staan. Naarmate de avond vorderde werd hij wat fitter en begin van de avond hebben we hem laten plassen buiten. De nacht is Jm in de woonkamer gaan slapen zodat hij bij iets raars direct contact kon maken met Daan en eventueel actie kon ondernemen. Dit was echter niet nodig en Daan heeft die nacht heerlijk zijn roes uitgeslapen.

5 Augustus 2010

Na een redelijk rustige nacht kreeg Daan voor het eerst na zijn operatie weer wat te eten en hij vond het geweldig, zijn staart werkt iedergeval weer volop. Ook het lopen buiten ging al een stukje beter, natuurlijk loopt hij nog niet perfect, maar Kris had ons gewaarschuwd dat de kans erin zat dat hij bijzonder slecht zou lopen door de operatie (het rekken/strekken en de kijkoperatie zelf) maar dat viel ons reuze mee. Buiten de plasrondes op het veldje hier aan het einde van onze straat ligt Daan veel in zijn bench. Dit accepteert Daan vrij goed, hoewel hij niet altijd met volle zin zijn bench weer in wil na een kleine plasronde maar met een snoepje laat meneer zich snel overhalen. S’avonds hebben we de pleisters vervangen, die waren erg nat van het wondvocht en ook zat er 1 los, ook dit accepteerde Daan prima. Om 20.00 uur liet Daan even duidelijk merken dat hij meer actie wilde en begon met blaffen. Wij hebben dit genegeerd maar pfff wat is dat lastig Na een blafconcert van 5 minuten besloot Daan maar even rondjes te gaan rennen in zijn bench (nou ja, een poging tot want zo supergroot is de bench ook weer niet om erin te rennen) Toen hebben we Daan toch maar uit zijn bench gehaald en is Jm even naar het plasveldje gegaan in de hoop dat hij moest poepen en dit aangaf, maar helaas… hij wilde gewoon even zijn energie kwijt. Na wat pogingen tot blaadjes/pluisjes/vogeltjes/katten te vangen (wat hem niet lukte omdat hij erg kort gehouden wordt want hij MAG gewoon niet springen nu) is hij weer terug in zijn bench gegaan met een botje… Hij heeft heerlijk liggen knagen en is daarna in slaap gevallen. Obstakel nr 1 overwonnen! Vannacht is Jm ook nog beneden gebleven want Daan had nog niet gepoept, en stel dat hij moet… tja dan wil je direct met hem naar buiten. Maar Daan heeft de nacht de hele nacht lekker liggen pitten 😉

6 Augustus 2010

Na wederom een rustige nacht verloopt het hele ritueel al als vanzelfsprekend hier in huis. Daan wordt om de zoveel tijd uit zijn bench gehaald om even richting het plasveldje te lopen en verder ligt hij lekker in de bench. Soms doen we wat denkspelletjes met de clicker die wij van onze lieve trainster hebben geleerd zodat hij toch wat uitdaging heeft. Ook een gevulde kong vind Daan geweldig, en gezien hij deze liggend opeet is dit ook een goed tijdverdrijf voor hem. Het lopen gaat alweer wat beter, je ziet nog wel dat hij nog niet zuiver loopt maar het is al wel veel beter dan gister, dus we hebben goede hoop. Voor ons is de stand van zijn poten als hij zit al een goed teken, zo draaide Daan zijn voorpoten voor de operatie erg naar buiten, nu staan de poten gewoon in een juiste stand. Kortom, we zien al een positief puntje van herstel!

8 Augustus 2010

Nou, tot op heden hadden we niet veel te melden want Daan gedraagt zich voorbeeldig! Hij blaft al een stuk minder en slaapt veel. Hij geniet enorm van alle luchtjes als hij op het plasveldje staat en ook is er elke keer een knuffelsessie buiten op het gras. Daan gaat steeds beter lopen en zet zijn voorpoten tijdens het lopen weer helemaal goed en stabiel neer! De kong is nog steeds favoriet bij hem en ach, dat pleziertje gunnen we hem dan ook een paar keer per dag… Een lekkere kong gevuld met zijn voer voor die dag. Vannacht heeft meneer alleen bedacht dat hij de mouwen van het t-shirt te lang vond en heeft 1 mouw flink ingekort en opgegeten, zucht Voordat meneer dit als gewoonte gaat zien krijgt hij vanaf nu tijdens de nacht een flexibele lampenkap om, niet ideaal maar de wondjes en hechtingen zien er nu nog zo mooi uit, dat willen we graag zo houden! Overdag zit hij er totaal niet aan, maar s’nachts zal de verveling toch wel toeslaan, en tsja dan gaan puppies slopen he 😉 Gelukkig heeft Marieke een kleinere flexibele kap dan wij thuis hebben voor Kay, dus die komt haar kap vandaag even langsbrengen… Marieke, via deze weg ook bedankt! Morgen zullen we melden hoe Daan de kap vind, en zullen er vast foto’s op de site verschijnen van Daan met kap.

10 Augustus 2010

Gezien Daan regelmatig probeerde om bij zijn wond te komen ondanks dat wij in de woonkamer waren hebben we hem nu dag en nacht een lampenkap om. Daan vind het geen probleem en een groot voordeel: we hoeven niet telkens “UH, FOEI, NEE” te zeggen als hij weer probeert om zijn wond te likken. Vanochtend kwamen we echter beneden en heeft Daan ons wederom laten zien dat hij echt geen dom hondje is….. hij had nl. een stuk van zijn lampenkap opgegeten. Wij hebben ons de hele ochtend afgevraagd hoe dat kan, maar door hem goed te bestuderen vanachter mijn laptop kwam ik erachter dat hij met zijn kop (incl lampenkap) langs de bench schuurt zodat de 2 flappen die over elkaar gaan met klittenband naar beneden schuiven. Vervolgens gaat meneer op de binnenste flap liggen kauwen (je moet wat als je de hele dag in de bench ligt) Het klittenband werkt gelukkig nog goed en de kap voorkomt dus nog steeds dat hij bij de wond kan, maar na deze herstelperiode kan de kap de prullenbak in want zo kan die natuurlijk niet terug naar Marieke!

11 Augustus 2010

Vandaag heeft Daan even laten zien dat we hem elke minuut van de dag in de gaten moeten houden…. Ik kwam thuis met hem van een plasronde en hij zat vol energie (buiten al) en toen ik zijn lampekap om wilde doen in de woonkamer maar besloot eerst zijn t’shirt even recht te trekken nam hij een spurt naar de woonkamer en dook onder de eetkamertafel om vervolgens een sprint te trekken naar zijn kussen. Op zijn kussen ging hij gelukkig liggen en kon ik hem pakken. Pffff, normaal houden we hem ALTIJD aan de lijn tot we de lampekap omhebben om hem dan vervolgens richting bench te dirigeren maar nu stond hij zo relaxt dat ik dacht dat het wel een keer zonder riem kon. Dus, we zijn weer een hartverzakking rijker want je houd je hart vast als je hem ineens een sprintje ziet trekken. Vanaf nu dus toch maar weer in de bench of aan de lijn maar het is zwaar. Daan is zo lief en accepteert alles zo goed dat het soms zo fijn lijkt om hem even los te laten…. Maar voor een goede genezing houden we ons aan de adviezen van Kris en krijgt hij geen vrijheid, maar je gunt zo’n heerlijke pup toch een veel leuker leven dan naar de voordeur lopen aangelijnd, even plassen/poepen en weer aangelijnd richting bench. Nee, het doet ons keer op keer pijn maar ja… nog even doorzetten!

12 Augustus 2010

Het viel ons de laatste dagen al op dat de wond links minder mooi aan het genezen was dan aan de rechterkant. Rechts is de wond helemaal gesloten en ziet het er rustig uit, links daarentegen is de wond iets gaan wijken (de wond is ook iets groter) en daar kwam nog veel vocht uit. Bij nadere inspectie zagen we dat de hechtingen er nog keurig inzitten (en de wond ook wel dicht is) maar gezien er natuurlijk aardig wat druk op het wondgebied staat is de wond aan de oppervlakte toch iets gaan wijken. We hebben direct Kris gebeld met de vraag of we naast schoonmaken met Betadine nog meer konden doen, en in opdracht van Kris hebben we nog maar 5 dagen antibiotica opgehaald bij onze eigen dierenarts want ontstekingen zitten we niet op te wachten. Zo zie je maar weer, ondanks bescherming van pleisters/t-shirts/lampenkap kan een wond nog steeds gaan ontsteken. Gelukkig zijn de randen van de wond rustig en schoon dus dit heeft geen gevolgen voor de genezing van de wond, alleen zal het iets langer gaan duren.

15 Augustus 2010

Het gaat stukje bij beetje beter met Daan! Hij loopt al soepeler en het stijve is er eigenlijk zo goed als uit, dus we gaan de goede kant op! Wel gaan er een boel gaasjes/t-shirts doorheen, want Daan vind kauwen op dingen toch wel een goede tijdsbesteding… Gelukkig poept hij alles weer netjes uit maar wij hebben nu elk moment dat wij thuis zijn de webcam aan zodat we het geknauw in de gaten kunnen houden als wij op de bank zitten (want echt goed is het natuurlijk niet voor zijn maag/darmen).

De laatste tijd hebben wij veel lieve berichtjes ontvangen van mensen die met ons meeleven en het een goed initiatief vinden dat wij dit op een openbare website zetten zodat er in de toekomst misschien mensen iets hebben aan ons verhaal, want het is toch best pittig om alles in goede banen te leiden zodat Daan zijn revalidatie goed verloopt. Zelf hebben wij het verhaal van Daan bewust stil gehouden (buiten de mensen om die het moeten weten) omdat Kay ook recht heeft op zijn wandelingen met een van de baasjes zonder dat die telkens bezig is met de zorg van Daan. Helaas vinden sommige mensen het nodig om het verhaal van Daan in de wereld te helpen (met nog wat extra onzinnige informatie erbij) waardoor ik telkens weer geconfronteerd wordt met Daan, zelfs als ik lekker met Kay aan de wandel ben. Mensen die ineens “oprecht?” gaan vragen hoe het met Daan is op een forum, mensen die mij bellen met de vraag of het klopt dat Daan LPC heeft gezien dit op een wandeling wordt rondverteld, mensen die vrienden van ons met omwegen benaderen om erachter te komen hoe het met Daan gaat enz enz. Wij hebben ons hier erg druk over gemaakt, dat Daan geopereerd is en alle zorg die nodig is van ons krijgt doen we met alle liefde, maar van al die zinloze verhalen waarbij verwacht wordt dat je ook nog uitgebreid verslag gaat geven brak ons op (omdat er ook delen niet kloppen die de wereld in zijn geholpen). Wij hebben zelfs nagedacht alles van onze site te halen omdat mensen het een geweldig sensatieverhaal vinden om over te roddelen (en mij dan melden dat het oprechte interesse is) maar wij hebben toch besloten alles te laten staan, gezien wij dit op onze site hebben geplaatst om mensen een kijkje te geven in het leven van een hond na een LPC operatie, zodat mensen die hetzelfde meemaken er misschien iets aan hebben. Maar dit stuk geeft ook aan dat er heel snel over gepraat wordt en dat je als eigenaar van een hond met LPC eigenlijk nooit de goede weg bewandeld. Wij hebben nu besloten ons niets meer aan te trekken van de vooroordelen die andere over ons hebben want dat is onze energie niet waard… Die energie stoppen wij veel liever in Kay en de revalidatie van Daan, want dat is belangrijk in deze wereld, en niet wat andere “bekende” van je vinden of rondvertellen!

18 Augustus 2010

Vandaag de 1e controle bij Kris na Daan zijn LPC operatie. Ondanks de open wond met wat wondvocht eronder zag de rest er allemaal goed uit. Het verwijderen van de hechtingen vond Daan niet zo geinig, maar gelukkig waren wij voorbereid en hadden wij een groot bot mee waar wij hem mee konden afleiden en dat werkte super! Het rekken en buigen van de poten ging al en stuk beter dan voor zijn operatie, dus dat is de eerste meevaller van dit proces! Daan kan helaas nog niet zonder zijn lampenkap (nou ja, wat er nog van over is) omdat hij niet aan zijn open wond mag zitten. Gelukkig vindt hij die lampenkap totaal geen probleem. Zodra de wond dicht is mag hij er weer aanzitten en kan de kap de prullenbak in!! Wel hebben we besloten de antibioticakuur nog met 5 dagen te verlengen voor de zekerheid. We hebben uitgebreid gepraat over het verloop van Daan zijn loopje in de afgelopen 2 weken -> bij de rondes die hij nu loopt (5 minuten per keer) zien we hem sinds een dag of 2 niet meer met zijn hoofd op en neer gaan en ook staat hij bijna niet meer stijf op. Daarom mogen we nu de poep-/plasrondes langzaam op gaan bouwen. Als Daan na een uitbreiding van zijn rondes buiten, stijver opstaat en/of gaat headbangen tijdens het wandelen, dan moeten we weer een stapje terug. Ons streven is dat wij over een week of 6 (bij de 2e controle) 20-25 minuten kunnen lopen met Daan zonder dat hij last heeft/krijgt, en daar gaan wij alles aan doen. De stand van Daan zijn poten is nog steeds niet helemaal wat het zou moeten zijn ondanks dat de poten al duidelijk zichtbaar beter staan, maar na een duidelijke uitleg van Kris kan dat nog wel even duren, en misschien houd Daan altijd wel een kleine afwijking in de stand van zijn poten, maar…. zolang hij geen pijn heeft vinden wij dat geen punt, voor ons is hij namelijk toch de mooiste puppert! Al met al verloopt alles dus redelijk volgens plan (met uitzondering van die open wond) en gaan wij lekker op ons gemak op deze weg door. Daan accepteert alles nog steeds super (op wat aandachtsblafjes na) en dat maakt het voor ons ook een stuk dragelijker, want je wilt zoveel meer met je pup!

21 Augustus 2010

Hier weer een update van onze kleine boef, het gaat medisch gezien de goede kant op! Daan loopt steeds minder stroef en we kunnen al naar een ander grasveldje om te plassen zodat hij weer wat meer indrukken kan opdoen. Toch merken we de laatste dagen dat meneer wel gefrustreerd wordt van dit leventje in zijn koppie, hij voelt zich zichtbaar beter en wil meer in zijn leventje ! Buiten moet je hem echt super bij de les houden want blaadjes/pluisjes/ honden/katten/kinderen enz wordt steeds leuker om achteraan te gaan wat als gevolg heeft dat hij probeert te trekken naar hetgeen wat hij wil en dus druk zet op zijn voorpoten. Gelukkig is hij 9 van de 10 keer goed af te leiden met je stem en/of een snoepje en vergeet hij wat hij nou zo interessant vond maar heel soms, dan heeft hij het in zijn kop zitten en kunnen we bij wijze van spreken een biefstuk voor zijn neus houden, maar dan krijgen we even geen contact met hem (en dat is moeilijk, want je weet dat hij geen druk mag zetten op zijn poten maar je weet ook dat het koppie soms een eigen willetje heeft). Gelukkig overheersen de relaxte therapeutische wandelingen nog en proberen we dat vast te houden! Ook binnen laat hij nu duidelijk merken dat hij de rustperiode lang genoeg vind en dat hij klaar is voor meer actie -> gezien zijn duidelijke opbouwschema, weet hij dat er na de wandelingen, zijn  knuffel- en trainsessies binnen en buiten weinig te beleven valt, en dat het de bedoeling is dat hij gaat slapen, maar daar is hij het nu niet meer zo mee eens. Kortom, Daan heeft een geheel nieuw gedrag, en dat is blaffen om aandacht! Als we niet thuis zijn (even weg zijn of op bed liggen) ligt meneer prinsheerlijk te slapen en geeft hij geen kick. Zijn wij echter thuis, dan weet meneer je aandacht wel te trekken met zijn geblaf. Hij gaat demonstratief zitten, gaat je fixeren (doordringend aankijken) en begint met zijn concert. We zijn dit gedrag aan het negeren maar het is zo moeilijk!! Wij snappen ook wel dat dit niet het leven is wat een “normale” pup zou moeten hebben op deze leeftijd en dat er gewoon te weinig indrukken zijn die wij hem op dit moment kunnen geven, maar he… alles is het teken van een goede revalidatie, alleen hoe maak je hem dat duidelijk? We proberen nu elke dag toch een nieuwe uitdaging te vinden voor hem zodat zijn hersencellen actief blijven. Zo zijn wij gister naar het veld gegaan en heb ik hem bezig gehouden dmv aandachtsoefeningen en liep JM met Kay telkens langs ons als extra verleiding. Je zag aan Daan zijn koppie dat hij het geweldig vond om weer te moeten denken en deed het super! Na deze oefening buiten hebben Kay en Daan voor het eerst weer even mogen kroelen op het kleed (liggend en zonder wild gedrag met poten ed) De honden genoten van elkaar en ons deed het goed dat ze heel rustig deden met elkaar, Kay deed supervoorzichtig en Daan ging gelukkig mee met dit gedrag. Gevolg was dat hij de hele avond heerlijk heeft liggen slapen, maar ja, was dat door deze oefeningen of doordat wij op visite waren? Kortom, qua herstel gaan we de goede kant op maar psychisch wordt het steeds moeilijker (wat weer een logisch gevolg is) en heel soms zakt de moed je dan wel eens in de schoenen…..

28 Augustus 2010

Vandaag is het weer eens tijd om de site bij te werken, want we hebben met ons boefje toch wel wat meegemaakt de afgelopen week. Met Daan zijn poten gaat het echt de goede kant op, heel soms zien we hem nog een stapje manken, maar dit komt vrij weinig meer voor. Ook psychisch kunnen we hem wat meer uitdaging geven dmv zoekspelletjes in huis, steadyness oefeningen en gehoorzaamheidsoefeningen, leuk om te doen en hij wordt er moe van zodat hij daarna weer lekker even kan slapen. De wandelingen zijn we nu aan het uitbreiden, en in opdracht van Kris lopen we om de 2 uur 10 minuten buiten, weer of geen weer… Wij strekken even lekker de benen ! Van de week was Daan niet lekker, hij had een ongelukje in zijn bench gehad (diarree) en voelde zich duidelijk niet prettig. Hij was erg rustig en totaal niet de Daan die wij kennen. Omdat het vilt in de bench (wat wij erin hebben geplakt ivm het glijden in zijn bench) onder de diarree zat hebben wij besloten Daan een nieuw huis te geven, de bench van Kay. Deze bench is ruim 1,5 x zo groot als zijn oude bench en hij vind het geweldig! Hij is gelijk een stuk rustiger en het blaffen is zeker met 60% afgenomen, dus we gaan vooruit 😉 Kay vind het wel jammer, want deze bench was zijn favo plekje voor de nacht maar ja… Nu staat Daan zijn revalidatie even op nummer 1 en Kay vind de bank toch stiekem ook wel lekker liggen haha. Vandaag poepte meneer weer harde keutels en is zichzelf weer dus we hebben even een fotosessie buiten gedaan met Daan in de hoofdrol. Daan is een volleerd fotomodel en blijft keurig zitten/liggen als wij dat vragen, dus so far so good. Na een tijdje riepen we hem bij ons voor een snoepje (we zaten op een paar meter afstand) maar Daan had een ander plan…. Even bij het water kijken wat op 2 meter afstand lag te lonken naar hem. Hij loopt er heen, staat bij het randje en loopt over het kroos, alleen kan je daar natuurlijk niet staan !! Daan ging kopje onder en zwom rustig terug. Gezien hij NIET zelf uit een sloot mag komen ivm zijn poten heb ik hem eruit gehaald en pfffff meneer stonk een uur in de wind! Hij was vanaf zijn nek tot zijn staart pikzwart ! Na deze actie was het einde oefening met de fotoshoot en zijn we rustig naar huis gelopen en hebben we Daan maar gewassen met behulp van de tuinslang en VEEL schoon water. Nu ligt meneer weer heerlijk uitgeteld in zijn bench te slapen, onze kleine lieverd!

6 September 2010

Het is weer eens tijd voor een update! De afgelopen dagen ging het super met Daan medisch gezien, het manken/stijf lopen was niet meer te zien en Daan liep de sterren van de hemel. Helaas heeft hij zich net verstapt in een kuiltje op het grasveld (hij keek zo op naar mij met het volgen en ik zag door het gemaaide gras ook niet dat er een kuil lag) dus tsja, toen was het even bij de volgende uitlaatronde een paar passen mank en verder een stuk rustiger als de normale pas die hij normaal heeft. We hebben direct contact gehad met Kris (de orthopeed) maar volgens hem was dit vrij normaal, hoe voorzichtig je als baas ook bent, de honden vinden altijd wel een manier om zich te verstappen/te verdraaien oid. Het stijf lopen/manken moet binnen 2/3 dagen weer over zijn en om dat te ondersteunen kunnen we zijn poten koelen als zijnde “natuurlijke pijnstilling” en als we zien dat hij last krijgt mag hij nog een pijnstiller. We kijken het morgenochtend even aan, want sinds 3 dagen zijn we volledig gestopt met pijnstilling maar als hij pijn heeft ondersteunen we hem natuurlijk ! Verder had meneer de afgelopen dagen behoefte aan stille avonden want zolang wij in de kamer zaten blafte meneer de hele buurt wakker wat als resultaat gaf dat wij 3 avonden om half 11 op bed lagen LOL. Buiten het blaffen is hij echt voorbeeldig, hij luistert super, loopt lekker mee aan de lijn en geniet van zijn aandacht. Ook heeft hij van de week laten zien dat hij een echte man is want zijn poot tilde hij op tijdens het plassen ! Zijn voorkeur heeft nog wel gewoon makkelijk als een teefje plassen maar het begin is er. Tot zover deze update, nu maar hopen dat de verstapping van vanmiddag snel wegtrekt en we weer verder kunnen gaan met onze revalidatie !

13 September 2010

Vandaag heb ik de schrik van mijn leven gehad, Daan is ontsnapt aan de lijn en rende op 2 rijdende auto’s af!! Vanmiddag met Daan op pad gegaan voor een lekkere middagwandeling in de zon. Daan had nog niet voor de 2e keer gepoept en gezien ik met Kay op pad zou gaan die middag bleef ik een beetje over het veld lopen met de vraag “Daan moet je poepen?” Ineens vond meneer een leeg waterflesje op het veld en lag daar lekker mee te spelen. Normaal vind ik dat prima, maar nu wilde ik toch echt even dat hij ging poepen! Dus flesje geruild voor een snoepje en eerst poepen. Alsof Daan mijn gedachte kon lezen deed hij dat vrij snel en gezien hij verder zo lief was besloot ik dat hij nog even naar het waterflesje toe mocht om mee te spelen (aan de lijn). We lopen er op af, gelijk een goede training om ergens heen te lopen zonder te trekken, en hij neemt het in zijn bek. Dan krijgt hij zijn gekke 5 minuten aan de lijn en rent naar rechts, gevolgd door een spurt naar links en ineens zie ik dat zijn halsband over zijn kop glijd en dat hij recht op 2 rijdende auto’s afrent !!! PANIEK! Daan was helemaal hyper, logisch want de afgelopen weken heeft hij alleen met lijn buiten gelopen… Ik geef een harde bler richting Daan en gelukkig reageerde de 2 automobilisten op mijn bler en gingen in de rem en bleef Daan staan zo’n 2 cm voor 1 auto. Ik heb gezwaaid naar de automobilisten en ben heel vrolijk de andere kant op gaan rennen en gelukkig had Daan nog iets geheugen van zijn training van voor de operatie en kwam vliegensvlug kijken waar ik heen ging…. Een speelbuiging vanaf zijn kant en toen plofte hij neer op het gras om lekker op zijn gevonden flesje te kauwen. Ik kon hem aanlijnen en ben bibberend richting huis gelopen. Daan heeft zijn feestje gehad vandaag, maar de schrik zat er goed in en de halsband is direct een tandje strakker gemaakt! Al met al is het goed afgelopen, maar de schrik zat er goed in!

25 September 2010

Het gaat goed met Daan! Hij loopt ontzettend goed en heel soms zie je hem nog wat stijf lopen na een dagje waarbij hij zijn gekke 5 minuten in de woonkamer heeft gehad (tsja het blijft een pup met veel energie die af en toe sneller is als de baasjes) maar we mogen absoluut niet klagen! Vandaag hebben we dan ook besloten naar een afgesloten hondenveldje te gaan zodat Daan voor het eerst na zijn operatie even los mocht om te kijken wat de gevolgen daarvan zouden zijn met betrekking tot het lopen. Eerst in de auto naar het hondenveldje, Daan voor het eerst los in de achterbak en dat vond hij al spannend zat! Eenmaal aangekomen werd Daan al hyper van alle nieuwe luchtjes dus eerst even wat oefeningen gedaan om de rust in zijn koppie te krijgen. Toen richting veldje en het moment van de waarheid…. LOS! Daan stond eerst nog stijf naast me, wachtend op wat we gingen doen en toen ik “toe maar” zei ging hij los… Daan vond het geweldig, lekker rennen over het veldje en drinken uit een modderplas, super om te zien! Daan zijn luistermechanisme was op het veldje ook volledig uitgeschakeld en hij had volledig zijn eigen feestje (en dat snappen wij maar al te goed). Na 2 minuten vonden we het wel even genoeg voor de eerste keer en hebben hem aangelijnd en hebben hem uitbundig geknuffeld. Na dit feestje op het afgesloten veldje hebben we hem nog even laten scharrelen op het grasveld ernaast aan de lange lijn en wat appéloefeningen gedaan (zit en blijf, af en blijf, dummy gooien en zelf opgehaald terwijl Daan moest blijven zitten en als beloning mocht Daan ook een keer de dummy halen) Al met al zijn we denk ik een kwartiertje bezig geweest, maar toen was het in onze ogen echt even genoeg en zijn we naar huis gegaan. S’avonds liep hij iets stijver maar niet noemenswaardig, dus het lijkt allemaal goed te gaan! Op naar morgen en overmorgen want dan zien we pas echt wat het resultaat is van zijn feestje, maar dit pakt niemand ons meer af !

26 September 2010

Vanochtend een spannende ochtend voor ons, hoe staat Daan op na een nacht rust en hoe loopt hij zijn eerste uitlaatronde na het rennen van gister… Nou, we kunnen vertellen dat Daan vanochtend supergoed liep !!! We zijn ontzettend blij met het loopje wat hij vanochtend heeft laten zien. Vandaag houden we het even bij rondes in de wijk aan de lijn, en verder doen we geen gekke dingen en als hij morgen nog steeds goed loopt dan weten we dat we dit heel langzaam op kunnen gaan bouwen! 6 Oktober moeten wij voor de laatste controle naar de orthopeed, dan zullen we dit alles gaan bespreken en zijn we erg benieuwd wat hij er van vind. In onze ogen zijn we super op weg maar het oordeel van de orthopeed is toch wel heel spannend…..

6 Oktober 2010

Vandaag een spannende dag voor ons, wat vind de orthopeed 9 weken na de operatie van Daan zijn poten, want zelf hadden we een beetje het idee dat Daan zijn revalidatie stil stond. Hij liep goed maar liet soms nog wel degelijk stijfheid zien in zijn poten (je ziet hem dan wat ongemakkelijk lopen, a la spierpijn bij mensen wat na een paar passen verdwijnt). Daan werd eerst uitgebreid geknuffeld door Kris en daarna begon het klinisch onderzoek. Kris heeft vandaag gezien wat hij wilde zien en was erg tevreden over hoe Daan zijn poten aanvoelde. Bij de linkerelleboog voelde alles prima aan, geen vocht in zijn poot rond de wond en ook kon de poot weer alle standen (tot in het uiterste) bewogen worden. Bij de rechterelleboog zat heel minimaal vocht rond de wond en de poot kon alle standen behalve na het uiterste strekken draaien, dit kan Daan met rechts maar tot 95% in plaats van 100%. Kris was hier erg tevreden over, want hij zag veel honden na 9 weken die beduidend minder flexibiliteit in hun poten hadden en ook een stuk meer vocht. Hij zie dat hondeneigenaren eigenlijk 2 kanten op kunnen na een paar weken revalideren, of ze laten de hond al veel te veel doen en kijken niet naar het loopje van hun hond, of ze laten de hond te voorzichtig dingen proberen omdat ze bang zijn om de poten te snel te belasten, en je raad het al… wij vallen in de 2e groep, haha. We hebben het uitgebreid over de stijfheid gesproken maar Kris vond dat (nu) nog niet schrikbarend. Rond de 8-9 weken na de operatie laten mensen (waaronder wij) de hond  toch meer bewegen/loslopen in huis/af en toe eens los buiten waardoor de spieren ook een tik krijgen, dus toch een beetje zoals spierpijn bij mensen 😉 Het belangrijkste is nu om Daan zijn spieren in zijn poten optimaal te krijgen door veel rechtlijnige beweging zodat hij straks meer kan opvangen met zijn spieren. Als we hem los wilde laten lopen dan moesten we zorgen voor een goede warming up (zo’n 10 minuten rechtlijnig aan de lijn lopen) even loslaten en dan weer een goede cooling down (weer zo’n 10 minuten rechtlijnig aan de lijn lopen) In principe hebben we groen licht gekregen om alles RUSTIG op te bouwen en Daan ook iets vaker met Kay los te laten en Daan wat vaker los te laten buiten. Per dag zullen we moeten bekijken wat voor effect dat heeft op Daan. De laatste tip die we mee hebben gekregen was: kijk vooral naar het koppie van Daan, want last van spierpijn is erg maar een ongelukkig hondje is ook niets. Kortom, wij gaan door met de weg die we al ingeslagen waren, de wandelingen per keer uitbreiden aan de lijn, eens in de zoveel dagen even een paar minuten los en af en toe even met Kay liggend spelen. Ook moesten we Kris beloven niet elke keer direct in de stress te schieten als hij een keer stijf/mank liep, het officiële revalidatieproces is zo’n 16 weken en tot die tijd kan hij nog terugvallen krijen in zijn herstel, dus daar proberen we ons nu maar een beetje aan te houden.

8 Oktober 2010

Gister en vandaag liep Daan redelijk tot goed, af en toe nog wel wat stijf maar ja… De orthopeed heeft natuurlijk flink aan zijn poten lopen trekken. Dus nu maar even niet spelen met Kay en even niet loslopen, eerst maar weer eens goed lopen 😉

10 Oktober 2010

Het hele weekend loopt Daan goed, dus vandaag mocht meneer weer even los. Wij zijn lekker naar het hondenveld gelopen (zo’n 15 minuten) en hebben hem even losgelaten op het afgesloten hondenterrein. Hier even het voorkomen geoefend als Daan losloopt, want de training gaat natuurlijk gelijk door. Daan genoot ervan om vanuit zit voor te komen, wat een power zit er toch in die hond !! Na wat oefeningen vonden we het wel mooi voor vandaag en zijn we rustig terug gelopen naar huis. Eenmaal thuis lekker een appeltje gegeten met zijn grote broer en daarna lekker bijslapen terwijl wij met Kay het bos in zijn gegaan…

15 Oktober 2010

Nou, na toch weer wat stijve momenten na het loslopen kunnen we nu melden dat Daan al 3 dagen helemaal perfect loopt !! Geen enkele stijve pas gezien en we kunnen niet verwoorden hoe blij wij daar mee zijn !! Nanatuurlijk houden we in ons achterhoofd wat Kris gezegd heeft (ga je pas zorgen maken als hij 16 weken na de operatie nog regelmatig stijf/mank loopt) maar toch, soms zou je zo graag willen dat we dit hoofdstuk achter ons kunnen laten en gewoon kunnen genieten van een puber die de wereld wil ontdekken zonder dat we telkens denken “oh jee, zal die hier morgen last van krijgen” We zijn ons bewust dat die gedachte nog een lange tijd in ons hoofd zal zitten, maar deze 3 dagen zijn voor ons wel een teken dat we op de goede weg zitten…. Daan loopt inmiddels zo’n 3 keer per dag een ronde van 20-30 minuten en de overige rondes zijn een minuut of 10, dus we zien EINDELIJK een stijgende lijn. Zondag mag Daan weer even los als hij zo blijft lopen, eens kijken of dat nog gevolgen heeft.

28 Oktober 2010

Zo, inmiddels is het weer eens tijd voor een update op de site. We hadden weinig veranderingen te melden, Daan had soms hele goede dagen en soms wat mindere dagen… Hiervoor waren wij al gewaarschuwd door de orthopeed dus we genoten gewoon van Daan zoals hij is en paste ons  schema aan op zijn lopen die dag. Vandaag hadden we echter een nieuwe ervaring voor Daan, nl. aqua-zwemmen! Wij zijn hiermee in aanraking gekomen omdat een van Daan zijn nestgenootjes hiermee begonnen was (die is helaas ook geopereerd ivm LPC). Gezien hun hondje zo goed reageerde op de therapie hebben wij het centrum gebeld om te vragen of wij daar met Daan ook terecht konden, en dat kon dus vandaag was zijn 1e les ! Daan was vrij hyper door de autorit en kwam daar erg druk binnen, allemaal nieuwe indrukken/een hele lieve therapeut/snoepjes/speeltjes enz enz. Na alles gezien te hebben kreeg hij een speciale halsband om en een zwemvest. Toen moest hij de loopplank op richting het zwembad, nou dat was voor Daan geen probleem want hij gaat bij ons ook via de loopplank de auto in. Toen in het water, PANIEK ! De therapeut had moeite hem rustig te krijgen en dus kreeg Daan eerst een ontspanningsmassage. Toen kwam het zinnetje “Daan LET OP” en toen werd hij via zijn zwemvest het water in getild. Daan had ineens door dat vloer onder zijn poten niet meer voelbaar was en vond het echt niet geinig ! Een hoop gespartel en gespetter en dan weer terug de kant op om bij te komen. Zo ging het een keer of 10 met elke keer een rustpauze op het plateau in het water. Na een keer of 10 had Daan eindelijk door wat de bedoeling was en na 2x een rondje zwemmen was het klaar voor vandaag. Een rustige stabiele opbouw had Daan veel meer aan dan maar door willen blijven gaan, dus hup het zwembad uit en richting huis. Eenmaal thuis heeft hij heel lang geslapen ……. Nu maar kijken hoe hij morgen opstaat, dat blijft toch spannend met nieuwe dingen.

31 Oktober 2010

Helaas is de voorspelling van de therapeut uitgekomen en heeft Daan flink wat last van spierpijn gehad door zijn ervaring in het zwembad. Dus houden we de wandelingen aan de lijn weer wat korter maar wel om de 2 uur zodat zijn spieren niet te stijf worden van het liggen. Daan past zich wederom weer goed aan en schikt zich geheel naar de situatie. Wel zet Daan zijn poten al iets rechter neer, dus ergens hopen we toch dat hij het zwemmen wat leuker gaat vinden want dat zorgt voor een betere spieropbouw waardoor hij veel minder last zou hebben van nieuwe ervaringen/houdingen dan aan de lijn lopen. We passen ons nu even aan, en houden het herstel van Daan als prioriteit nummer 1 !

3 November 2010

Sinds vandaag loopt Daan eindelijk weer zoals hij hoort te lopen. De stijve spieren hebben toch langer aangehouden dan we verwacht hadden maar ergens is het vrij logisch want gezien de stand van zijn voorpoten ook veranderd moet hij ook andere spieren gebruiken wat dus voor nieuwe (andere) belasting van zijn poten zorgt. Tot op heden geen paniek, maar wel wat punten om te bespreken met de therapeut.

4 November 2010

Vandaag stond de 2e les aqua-zwemmen op het programma dus de wandelingen worden vandaag iets ingekort in verband met de extra energie die hij vanavond nodig heeft. Wel waren we nu zo slim om ruim op tijd te vertrekken en eerst even rustig te gaan lopen voordat hij naar binnen mocht bij het zwembad, want wederom zo’n hyperhond was niet echt handig. Onze tactiek had geholpen want hij was veel rustiger dan vorige week. De therapeut zag duidelijk verschil in zijn energie dus na een lieve begroeting kreeg Daan het zwemvest weer om en gingen we richting zwembad. Ze waarschuwde ons al dat hij misschien wat minder enthousiast de loopplank op zou willen gaan na vorige week maar Daan vond het idee nog steeds geweldig en liep enthousiast de loopplank op, en hup, daar stond meneer bij het randje en toen had hij wel zoiets van, uhhhhh ik hoef niet zo nodig hoor vrouwtje …. Dus de therapeut heeft hem erin getild en even gekroeld en toen was het tijd voor actie !! De 1e keer was het nog even onwennig met en hoop gespetter maar daarna begon hij heus richting dummy te zwemmen en wat was hij blij dat hij hem mee mocht nemen naar het rustpunt !! Zo een aantal keren gedaan waarbij de trainster de dummy telkens in het water verplaatste aan het touwtje en Daan moest erachteraan zwemmen (a la happen naar pijnenburg haha) en dat vond hij een leuk spelletje !! Ze hoefde hem alleen nog maar aan zijn halsband vast te houden want Daan zwom !! We waren super trots ! Wel was hij nog steeds elke keer blij als hij even kon rusten tussendoor en ging dan direct liggen in het water en liet zich lekker masseren. Het zelf in het water plonsen vanaf de verhoging doet hij nog niet, maar hij zwemt nu en dat is voor ons het teken dat dit helemaal goed gaat komen! Eenmaal thuis een lekkere pensstaaf en daarna heerlijk dromen over dit avontuur !

7 November 2010

We gaan nu echt vooruit, want na zijn 2e zwem avontuur heeft Daan nergens last van gehad en loopt echt super !! Gezien Daan na zijn operatie nooit echt los heeft mogen lopen – buiten even los op een afgesloten terrein en een keer aan de lange lijn in het bos – en het nu zo goed ging, zijn we vandaag naar een rustig gebied gereden voor zijn eerste 5 minuten ECHT los in het bos. We hebben eerst een minuut of 10 gewandeld om zijn spieren op te warmen en eenmaal aangekomen op een open grasveld kwam het moment daar, de lijn ging af. Daan bleef netjes zitten om te wachten op een commando, en toen ik “VRIJ” zei ging hij als een malle rondjes rennen en had pret voor 10 in de regen plassen. Wel kwam hij om de zoveel tijd even naar ons voor een snoepje en dat maakt je super trots als baasjes !! Bijna 4 maanden geen vrijheid gehad om te kunnen doen wat je wil, dus wij hadden eigenlijk een beetje verwacht dat hij hem zou peren * bloos bloos * maar Daan weet nog heel veel van zijn 1e opvoeding blijkt nu, want hij wist nog steeds dat het de bedoeling is dat je bij de baasjes moet blijven ook al loop je los. We hebben Daan zo’n 5 minuutjes zijn gang laten gaan en daarna hebben we het afgesloten met voorkomen op de fluit, iets wat hij ook nog super wist ! Na deze pret zijn we weer rustig terug naar de auto gelopen en zijn we richting huis gegaan. 2 uurtjes later hebben we hem uitgelaten en in het begin liep Daan nog als een zonnetje ! Halverwege de wandeling zag je dat Daan toch wel heel erg moe was en ging hij anders lopen, niet stijf/mank maar je zag duidelijk dat hij moeie spieren had. Dit was voor ons een hele geruststelling, want ook al moeten we nu zo heel af en toe proberen wat hij wel/niet kan…. Los heb je toch geen controle over zijn bewegingen en een sliding is snel gemaakt en dan kan het zomaar zijn dat hij stijf/mank gaat lopen. Nu dus wel een vermoeid loopje maar dat is helemaal te verklaren en dat is ook niet zo gek. Wel zijn we benieuwd hoe hij morgen loopt na een nacht benchrust, maar de het resultaat na 2 uur rust geeft ons toch wel heel veel hoop !! Zou dit het begin van een nieuw hoofdstuk zijn ? Wij gaan keihard duimen, want de Daan die we vanmiddag hebben zien genieten.. Die willen we heel graag elke dag zien !!

14 November 2010

Omdat Daan vorige keer na het bos totaal geen klachten had of minder goed liep zijn we vandaag weer richting bos gegaan om die kleine lekker 10 minuutjes te laten rennen en spelen in de plassen, want het was de afgelopen dagen niet echt droog dus er lagen plassen genoeg. We hebben Daan zijn lijn afgedaan en na een “vrij” hebben we Daan echt even laten gaan zonder hem telkens te beperken of terug te roepen. Daan ging helemaal los en kwam om de zoveel minuten even langs ons om te laten zien dat hij heus wel begreep dat hij zich af en toe moest melden. Heerlijk om je hondje na al die maanden ECHT los te zien gaan. We hebben spelletjes gedaan en ook het voorkomen geoefend en Daan is niets vergeten van zijn eerste maanden opvoeding want hij luisterde als een speer. Nu hopen dat het morgen ook nog goed gaat, want dit zijn de momenten die Daan na al die weken revalidatie echt verdiend!

15 November 2010

Daan liep vanochtend nog net als gisterochtend, af en toe zag je wel dat zijn spieren moe zijn van gister, hij loopt niet mank of stijf maar af en toe zie je hem gewoon weer wat onregelmatig lopen. Balen, maar we proberen de moed niet te laten zakken en doen de komende dagen gewoon wat rustiger aan. Gister had Daan gewoon even nodig, even los en rennen want die energie gaat zich toch ophopen…..

17 November 2010

Vandaag is Jm alleen met Daan naar aqua-therapie gegaan omdat ik ziek was. Daan heeft weer laten zien dat hij water toch echt wel heel erg leuk vind en liep uit zichzelf de loopplank op en zo door in het water! Weer een overwinning. Ook heeft hij vandaag even mogen zwemmen zonder zwemvest gezien hij met sprongen vooruit gaat. Daan werd steeds enthousiaster en sprong zelfs een keer zelf het water in. Wat is het toch een ontzettende kanjer! Die aqua-therapie doet hem echt goed, zowel geestelijk als lichamelijk want heel langzaam vormen zich spieren in zijn voorpoten, nog niet zo heel veel, maar het begin is er !

19 November 2010

Vandaag hadden we ineens veel twijfel, Daan loopt over het algemeen erg goed maar toch zien we af en toe nog een paar stijve passen of zien hem wat onregelmatig lopen en de moed begon een beetje in onze schoenen te zakken. Bang dat het nooit helemaal goed zou komen, bang dat we hem altijd zouden moeten beperken in zijn leven, bang dat hij nooit met andere honden zou kunnen spelen, kortom even flink de balen erin. In de avond hebben we er eerst samen eens goed over gesproken en daarna Kris (de orthopeed) maar opgebeld met onze bevindingen en angsten. Kris zei dat het zeker kon dat hij nog niet 100% zou lopen omdat zijn spieren gewoon nog te weinig opvangen en hij dus vaak last van spierpijn heeft. Omdat Daan nooit stijf opstaat na rust bleek het toch vanuit zijn spieren te komen. Zijn advies was dan ook om meer uit te gaan breiden en spieren te gaan kweken bij Daan maar pffff dat durven we helemaal nog niet ! Als we het niet vertrouwen mochten we natuurlijk altijd een afspraak maken zodat Kris zelf even naar Daan zijn loopje kon kijken maar hij vond het niet echt nodig aan de hand van ons verhaal (en dan met name omdat het eigenlijk geen verschil maakt hoe hij loopt na veel/weinig inspanning en ook omdat hij nooit stijf opstaat na rust) Mochten we wel snel willen komen zou hij een plekje vrijmaken voor ons, maar we hebben afgesproken dat we er even over zouden nadenken. Na dat telefoontje waren we al redelijk gerustgesteld maar ik kon het angstgevoel van dat hij nooit echt hond zou kunnen zijn niet loslaten, dus heeft Jm onze trainster gebeld met al onze vragen en angsten (zij heeft helaas ook ervaring gehad met LPC bij een van haar honden). Zij heeft ons heel rustig en duidelijk de situatie laten zien en zei ook, Daan mist gewoon een hoop spieren en feit is dat we dat toch echt aan de slag zouden moeten gaan om deze te kweken want anders zou hij in dit stadium blijven hangen. Na de angst van Jm zijn kant (dat is eng, een hond vrijer laten en meer laten rennen terwijl hij nog niet 100% loopt in ONS idee) heeft zij echt de tijd genomen om een en ander uit te leggen en heeft onze ogen eindelijk kunnen openen, we moeten meer gaan ondernemen met Daan zodat hij spieren op kan bouwen (dat gebeurd natuurlijk niet als hij telkens beperkt wordt in zijn doen en laten en met alleen wandelen aan de lijn). Ze wil met alle liefde af en toe eens met ons meelopen zodat zij ook kan zien hoe Daan het doet dus dat was ook een super lief aanbod! Na deze emotionele avond voor ons hebben we Daan direct losgelaten en hebben we hem laten spelen met Kay (wel liggend op het kleed want de honden – ziek of niet ziek – mogen niet rennen hier in huis!) en beide honden genoten van elkaar. We zijn heel erg blij dat sommige mensen de tijd en energie willen nemen om ons duidelijk uit te leggen hoe we ervoor staan en ons willen helpen met de revalidatie, want het is na een operatie niet ineens over, nee dan begint het pas zijn wij nu achter ! Deze schop onder onze kont hadden we echt even nodig, want wij waren pas van plan om uit te gaan breiden als Daan helemaal naar ons zien liep maar we zijn er nu wel achter dat dat moment niet komt als wij niet gaan zorgen dat Daan een goede spieropbouw krijgt, lieve mensen bedankt voor die schop 😉

20 November 2010

Na de emotionele avond gister heb ik vandaag de stoute schoenen aangetrokken en heb ik een vriendin gebeld met de vraag of ze met mij en Daan mee zou willen naar het bos gezien ik hem nog niet alleen op de achterbank durf mee te nemen (bij Jm zit Daan altijd in de kofferbak in de bench en dat past niet in mijn auto) Mijn vriendin zei direct ja dus zo gezegd zo gedaan en zijn we om half 2 richting Delft gereden om Daan eens langer dan een paar minuten los te laten in het bos ! Na een rustige warming up aan de lijn hebben we hem na 10 minuten lopen los gedaan en hebben hem even laten rennen, even alle energie eruit ! Daarna hebben Marieke en ik om de beurt Daan voor geroepen dmv het bekende fluitsignaal en Daan vond het weer geweldig ! Daarna heb ik 2x een dummy in het hoge riet gegooid en Daan een zoekapport gegeven, en ondanks dat hij dit nog nooit gedaan had ploeterde hij door het hoge riet alsof hij nooit anders gedaan had en kwam 2x terug vol trots met de dummy ! Oh, en wat voel je je dan trots als baasje. Hierna hebben we gewoon een stukje gewandeld en Daan lekker even laten scharrelen. Door de aqua-therapie vind Daan water wel heel interessant dus elke sloot moest meneer even in, haha Toen ik in de bosjes ineens een hoop takken zag bedacht ik me dat Marieke Daan wel even vast kon houden en ik zou me ondertussen verstoppen achter de takken. Daan vond het niet echt leuk dat ik wegliep terwijl hij achter moest blijven met Marieke en kwam dan ook als een speer naar mij toen ik op mijn fluit blies. Ineens zag hij mij zitten en je zag hem denken “hoe kom ik daar?” Na een hoop gedrentel bedacht Daan dat de kortste weg over de takken zou zijn dus zo gezegd zo gedaan, Daan klom op de takken en kwam kwispelend richting mij en hij was zo blij als een klein kind, en ik was trots als een pauw, wat een doorzettingsvermogen heeft die kleine toch ! Na dit spelletje zijn we rustig richting fietspad gelopen en heb ik hem aangelijnd en zijn we naar de auto gelopen. Al met al zijn we een kleine 40 minuten in het bos geweest, dus wederom een nieuwe test, en niet geheel onbelangrijk… Hoe zou die morgen lopen ? Ik heb mezelf voorgenomen om niet te panisch te reageren als hij iets minder loopt, tenslotte was dit voor hem al een mijlpaal en we hebben allemaal genoten dus dan doen we morgen wel een dagje rustig aan 😉

21 November 2010

Vanochtend toch een beetje spannend, hoe staat Daan op na zijn uitstapje gister ? Nou, onze verbazing was groot… Daan liep gewoon net zoals de afgelopen weken dus we waren superblij ! Door deze ervaring hebben we geleerd Daan wat vaker te laten genieten in de bossen en ook het apporteren gaan we weer rustig oppakken en de aandacht oefeningen als hij losloopt ook, zo slaan we meerdere vliegen in 1 klap en Daan kan per week steeds meer een echt hondenleven gaan leven !! Vanmiddag hebben we een lange wandeling in de wijk gelopen met beide honden, Jm had Kay aan de lijn en ik Daan… De honden voelde zich een echte roedel en dit voelde wederom erg goed, wandelen met ons eigen gezinnetje haha

22 November 2010

Vandaag was het prachtig weer Daan mocht vandaag ook weer naar het bos. We hadden met Marieke afgesproken omdat we graag wat mooie kopfoto’s wilde voor op de site. Om 2 uur waren we in Lekkerkerk en hebben daar heerlijk gelopen. Daan werd helemaal enthousiast want daar heb je om de zoveel meter allemaal slootjes waar je heerlijk in kan poedelen en uit kan drinken en binnen 10 minuten was Daan al helemaal zwart ! Gelukkig lagen hier ook genoeg regen plassen in de weilanden, dus konden we hem ook weer redelijk schoonspoelen. We hebben heerlijk gelopen, wat apportjes gedaan, wat voorkom oefeningen en verder vooral genoten van elkaar en Daan ! Onderweg kwamen we nog een meneer tegen die helemaal weg was van Daan zijn uiterlijk en Daan sprong direct enthousiast tegen die man op om te laten zien dat hij ook nog eens erg lief was…. Puntje om aan te gaan werken voor ons haha Eenmaal thuis hebben we Daan lekker schoongewassen met warm water en hem lekker afgedroogd en daarna lekker even in de bench gedaan, even alles laten verwerken en bijslapen ! We zijn onze dip van van de week helemaal te boven en het lijkt er nu zelfs op dat Daan beter loopt dan een week geleden. Zouden wij het verkeerd zien of zouden de orthopeed en onze trainster toch gelijk hebben ? 😉

26 November 2010

Het gaat goed met Daan, zo goed dat we vandaag een nieuwe uitdaging aan durfde te gaan met onze kleine boef… Een wandeling met een super stabiele hond: Juna ! Juna is sinds een half jaartje een van de trainingsmaatjes van Kay en wij hebben het vrouwtje van Juna steeds beter leren kennen en het klikt erg goed en zij wilde ons graag helpen om Daan een stukje dichter bij een echt hondenleven te brengen. Na zo’n 10 minuten warmlopen met Daan kwam het grote moment, los met een andere labrador zonder dat het vrouwtje hem tegenhield! Juna bleef de eerste minuten nog even aan de lijn zodat zij goed onder appel bleef. Daan vond het maar wat spannend en bleef maar onder Juna haar onderste snuffelen want hij vond het toch maar vreemd dat zij daar niets had hangen 😉 Toen Juna los ging kreeg Daan een stap staaltje negeerwerk voor zijn kiezen van Juna. Juna had totaal geen aandacht voor Daan en als hij iets te opdringerig zijn neus onder haar staart stak kreeg Daan even een snauw want dat is natuurlijk niet de bedoeling. Toen Daan na een paar minuten wat minder geobsedeerd was van haar achterste beloonde Juna Daan met het spelletje “ren maar achter me aan” Daan vond het super om samen met een andere hond te kunnen rennen en bij ons werden de ogen alweer vochtig, wat is dit gaaf om te zien… Daan die eindelijk een hond kon zijn met een andere hond! Daan kon Juna echter niet bijhouden dus rende al piepend van irritatie achter haar aan, wat was dit mooi! Na een paar minuten kregen beide honden nog even een apportje, zo leerde Daan ook gelijk dat niet alle dummy’s die worden gegooid voor hem zijn (spel en training bij elkaar dus!) Daarna ben ik begonnen met een goede cooling down voor Daan want de spieren hebben vandaag weer hard moeten werken !

27 November 2010

Toch weer spannend zo’n dag na een nieuwe ervaring zoals gister, hoe zou Daan vandaag lopen. Gistermiddag na een paar uur slapen liep hij iets stijver (al was het zeer minimaal) en hoe zou het nu gaan? Nou, we kunnen zeggen dat Daan nog beter liep dan de afgelopen dagen (en wij dachten al dat hij toen 100% liep, voor zijn doen dan) Daan blijft ons verbazen, want elke keer als wij denken “dit wordt Daan zijn loopje” verrast hij ons weer met een nog beter loopje ! We zijn natuurlijk erg blij met de vorderingen die Daan maakt en blijven rustig deze lijn doorzetten zodat hij ooit samen met zijn grote broer door het bos kan rausen !!

28 November 2010

Nadat Daan gister een redelijke rustige dag heeft gekregen die bestond uit lekker wandelen aan de lijn en spelen met Kay gingen we vandaag weer het bos in. We zijn naar Delft gereden en zijn naar een rustige plek gelopen, zo kreeg hij gelijk een goede warming up en waren wij op een plek waar geen andere honden lopen. Vandaag was het vrij weinig “vrij spelen” voor Daan, want vandaag moesten zijn hersenen even aan de bak: voorkomen op de fluit/baas zoeken die zich verstopt had/apportjes uit hoog riet en natuurlijk het vrouwtje zoeken die zich verstopt had. Hij genoot van elke minuut, Daan is echt een hondje die heel graag voor je wil werken dus we hebben wederom een dag genoten en hij loopt nog steeds super !!

2 December 2010

Vandaag een nieuwe ervaring voor Daan, SNEEUW! Daan heeft toen hij een paar weken wel sneeuw gezien maar of hij dat bewust meegemaakt heeft weet ik niet maar vanochtend ging hij helemaal uit zijn dak in de sneeuw, bek open en alle sneeuw proberen naar binnen te werken haha. Wij vonden het na een tijdje wel even genoeg, want sneeuw is natuurlijk niet echt heel erg gezond voor een hond. In de middag zijn we met Daan naar het bos gereden en heeft hij heerlijk kunnen sjezen door het bos en kunnen apporteren, wat een wil zit er toch in die hond ! Wel hadden we even een schrikmoment, want terwijl ik Daan riep kwam er achter mij iemand met een flatcoat aan en die vond Daan nu net iets belangrijker dan mij dus nam hij een spurt naar de flatcoat. De flatcoat was hier niet van gediend en gooide Daan direct op zijn rug en stond er erg dominerend boven. Daan was goed onder de indruk en wij hadden even paniek want dachten gelijk “oh shit, zijn poten”. Gelukkig heeft Daan buiten een deukje in zijn ego weinig last van dit voorval want nadat de hond weg was liep hij gewoon en ook s’avonds na zijn rust liep hij gelukkig nog goed, dat is weer een opluchting !!

4 December 2010

We zijn vandaag weer een stapje dichterbij een stabiele en rustige hond in huis! Sinds een paar dagen vind Daan eindelijk de rust in de kamer om te gaan liggen slapen, iets waar hij voorheen echt de rust niet voor vond. Nu is het zo dat wij natuurlijk iets meer doen dan de voorgaande maanden, en je merkt dan ook dat hij geestelijk goed uit de voeten kan waardoor hij nu rustig kan gaan slapen en wij rustig televisie kunnen kijken in de avonduren 😉 Daan zijn loopje is nog steeds wonderbaarlijk goed, af en toe zien we niet meer dat hij geopereerd is, alleen nu is het van belang dat we niet te snel gaan want hij moet natuurlijk nog steeds goed werken aan zijn opbouw !! Helaas wordt er in fokkersland veel gepraat over Daan, zo zou Daan zijn LPC niet erfelijk zijn maar komen door een trauma en heeft de orthopeed ten onrechte in 2 poten gesneden. Van dit soort verhalen worden wij heel erg verdrietig, het is al erg zat dat Daan niet het gezonde hondje is wat wij voor ogen hadden en die we veel hebben moeten beperken in zijn doen en laten. Ik heb direct de orthopeed op de hoogte gesteld van deze “roddels” want als ik iemand blindelings vertrouw is het de orthopeed! We laten het geroddel voor wat het is en we gaan door met onze opbouw want we hebben maar 1 doel en dat is om Daan zo goed mogelijk zonder pijn hond te laten zijn en dat gaat tot op heden best goed !

14 December 2010

Zo goed als het de laatste weken ging zo minder goed gaat het vandaag. Sinds 2 dagen laat ik Daan aan de flexlijn uit als ik de lange ronde loop in de wijk als ik geen gelegenheid heb om naar het bos te gaan met hem. Daan vind het geweldig, en we lopen beide heel relaxt de ronde. De afgelopen weken zagen we (zoals ik al zei in mijn laatste update) bijna niet dat Daan geopereerd was, vandaag is dat wel weer anders. Ok, ik mag niet overdrijven maar Daan loopt weer flink stijf 🙁 De rondes zijn vandaag ingekort en vanavond hebben we een vriendin gebeld die ervaring heeft met een hond met LPC en de revalidatie ervan en die kon ons eigenlijk al direct geruststellen. Het eerste wat ze vroeg is of ik zelf last had van spierpijn gezien de wegen al 3 dagen spekglad zijn. Uhhh ja, ik heb ook spierpijn… Na veel gepraat te hebben lijkt het er sterk op dat Daan geen klachten heeft vanuit zijn elleboog maar weer flinke spierpijn heeft door het wandelen op de gladde wegen en stoepen. Ergens heel logisch, maar als je je hond ineens weer stijf ziet lopen nadat je dat een aantal weken zo goed als niet gezien hebt, zakt de moed je heel snel in de schoenen. Binnen 2 dagen moet het weer over zijn, zo niet bellen we de orthopeed even op maar voor nu wachten we het even af.

16 December 2010

Even een snelle update, Daan loopt weer helemaal goed, dus het was wel degelijk spierpijn van de gladde wegen (en misschien van de flexlijn, want ik begreep van mijn vriendin dat de flexlijn andere spieren aanspant bij een hond omdat er eigenlijk altijd druk op de voorpoten staat… Op zich een goede training want hij moet al zijn spieren opbouwen, maar wel weer iets nieuws voor Daan) Alles is dus gelukkig verklaarbaar nu voor ons, en we gaan gewoon weer verder en blijven genieten van de tijd met hem!

18 December 2010

Vandaag had Daan weer een date met zijn opvoedmama “Juna” haha. We zijn naar het bos gereden en nadat ik lekker had warmgelopen met Daan mocht hij weer los met Juna. Ze hebben heerlijk kunnen rennen met elkaar en wat genoten wij om Daan zo te zien… Daan kon weer even echt hond zijn ! Wel zijn we ons rot geschrokken want we hoorde Daan ineens tijdens een achtervolging op Juna een piep geven terwijl hij door de bocht ging. De spanning zat er bij allemaal goed in, was het een piep van de pijn of was het om iets anders (de eerste date met Juna kon Daan Juna niet bijhouden en ging hij ook wat piepen maar dat was echt een gefrustreerde piep en hield langer aan, dit was 1 hoge piep) Na de piep liep hij gewoon verder alsof er niets aan de hand was en we mochten ook overal voelen en aankomen. Tijdens zijn cooling down was niets geks te zien maar bij ons zakt de paniek pas weer een beetje als Daan na zo’n moment geslapen heeft en opstaat…. Gelukkig stond hij na 3 uur slapen fit en fruitig op en zagen we beide niets vreemds aan zijn loopje, nou ja… Het leek wel alsof hij aan het dartelen was, dus eigenlijk liep hij nog iets beter dan die ochtend? Ik denk dat dit soort momenten eng/spannend blijven want je denkt toch direct dat zijn poten verknalt zijn en dat we weer opnieuw moeten beginnen maar ik denk ook dat we een beetje meer vertrouwen moeten hebben/krijgen in het herstel van Daan want hij kan eigenlijk al best veel hebben, onze kanjer!!

20 December 2010

Weer even een snelle update na het paniek momentje van afgelopen weekend, Daan loopt nog steeds super goed dus naar ons idee is het een piep van schrik geweest tijdens de bocht maar zeker niet van pijn !!

25 December 2010

Vandaag op 1e kerstdag hadden wij een echte kerstwandeling, we zijn met zijn 4-en richting bos gereden en daar hebben we allebei een hond genomen en hebben we onze eigen ronde gelopen. Tijdens de wandeling ging het sneeuwen en het kerstgevoel zat er goed in. Daan heeft zich weer prima vermaakt in de sneeuw die er nog steeds ligt en heeft ook wat zoekapportjes gedaan. Onder de boom hadden opa en oma ook cadeautjes voor de mannen, een piephalter van plastic en een klein knuffelhondje, en ze zijn er gek mee ! (wij zijn iets minder enthousiast over de piephalter want dat ding blijft piepen) S’avonds kwamen mijn ouders en zus hier gourmetten dus na het eten kregen de honden genoeg aandacht en er werd heel wat af geknuffeld. Kortom, een heerlijke 1e kerstdag en we durven het bijna niet te melden, maar het gaat nog steeds geweldig met Daan zijn loopje !!

26 December 2010

Ook 2e kerstdag stond in het teken van met zijn vieren op pad richting bos, en vandaag ging de camera weer eens mee en hebben we een ware fotoshoot gedaan van ons met de honden. Beide honden waren los (maar wel goed onder appel) en zo komen we stukje bij beetje bij ons doel, de honden samen los in het bos 😉 De honden vonden het heerlijk om er samen op uit te trekken ook al mochten ze buiten alleen naast elkaar zitten of liggen en niet rennen, maar dat mocht de pret niet drukken. Na de fotoshoot hebben we Kay wat markeerapportjes laten doen en moest Daan wachten, dit vond hij minder geslaagd maar dit is toch iets wat hij ook zal moeten leren. Nadat Kay ze allemaal binnengehaald had draaide we de rollen om en moest Kay netjes blijven zitten en mocht Daan de dummy’s halen. Een waar feest voor Daan en hij heeft weer zichtbaar genoten. Al met al een heerlijk kerstweekend met voor ons een gouden randje !!

28 December 2010

Vandaag zijn we voor de 9e keer naar Ridderkerk gereden voor Daan zijn zwemtherapie. We kregen vandaag een uitgebreid vragenvuur over hoe het met Daan ging, en we konden haar eigenlijk alleen maar melden dat het erg goed gaat met Daan ! Hij loopt vandaag toevallig iets voorzichtiger maar dat is 100% spierpijn, want daar hebben wij als baasjes namelijk ook last van. Die sneeuw is geweldig maar het opgevroren ijs is toch niet echt lekker lopen. Na de vraag of wij door wilde gaan met het zwemmen kwam ze met het idee dat we vanaf vandaag de stap naar de loopband in het water wel konden proberen. Dit geeft weer een zwaardere en andere belasting op Daan zijn poten wat zorgt voor een nog betere spieropbouw op een verantwoorde manier. Nu mocht Daan na een kwartiertje zwemmen de loopband uitproberen, nog wel zonder water maar gewoon even kennis maken met de loopband. Daan ging regelmatig op zijn dikke billen zitten en begreep niet helemaal waarom hij elke keer naar achter ging haha Met een frolicje en wat aanmoediging had meneer het na een paar minuutjes door en liep hij op de loopband. Vanaf volgende week gaan we per week het waterniveau opbouwen zodat het elke keer een stukje zwaarder wordt. Zo blijven wij dus lekker doorgaan met de revalidatie en krijgen we steeds meer vertrouwen in het feit dat Daan straks gewoon lekker hond kan zijn en dat we hem niet meer elke keer hoeven te beperken in zijn doen en laten !!

29 December 2010

Gezien Daan gister toch wat reactie (spierpijn) gaf na de wandelingen op de spekgladde wegen hebben we vandaag besloten om even wat kortere rondes buiten te lopen en meer uitdaging in huis te geven. Toen Jm met Kay het bos in ging heb ik de spelletjes lade voor de honden eens opengetrokken en ben ik begonnen met een Nina Ottosson spel. Daan snapte al heel snel dat er snoepjes onder de blokjes verstopt lagen, maar toch was het blokje zelf ook nog wel erg interessant haha Na een paar keer heb ik het spel opgeborgen en heb ik de snackbal gegeven aan Daan nadat ik deze had gevuld met gedroogde rundvleesstukjes. Daan snapte het idee van het rollen zodat er een snoepje uitvalt niet helemaal want hij rende met de snackbal direct richting mand en ging daar heerlijk liggen keuvelen met zijn bal. Na een tijdje heb ik de snoepjes er maar samen met hem uitgehaald en toen viel hij als een blok in slaap……..

31 December 2010

Vandaag alweer de laatste dag van 2010 en dit jaar is omgevlogen!! Gezien er hier in de buurt al flink geknald wordt met vuurwerk en Daan best alert is en telkens staat te kijken waar hij iets moet gaan ophalen leek het ons verstandig om hier gebruik van te maken en lekker richting het bos te gaan met dummytas! Ook Kay mocht mee, en zo gingen de broeders voor het eerst samen mee voor een lesje apporteren met zijn tweetjes. Daan was alweer helemaal hyper toen we bij het bos aankwamen dus die mocht even wachten in de auto tot hij klaar was met blaffen 😉 Eenmaal stil mocht hij uit de auto en begon ons avontuur. Jm liep met Kay en ik met Daan, die al stuiterend door het bos liep met al die vreemde luchtjes. Bij een mooi stuk bos waar veel bomen stonden waar je tussendoor kon lopen kreeg Daan het commando zit en mocht hij kijken naar zijn broer hoe hij de dummy’s binnenhaalde. Dit vond Daan in het begin erg moeilijk (hij wilde elke keer naar Kay rennen, maar helaas de riem zat nog vast haha) maar al snel snapte hij dat erheen trekken geen zin had en bleef hij keurig wachten. Na een paar keer werden de rollen omgedraaid en mocht Kay toekijken en mocht Daan de dummy’s halen. Daan deed het super al moest hij wel even alle opgebouwde energie eruit rennen. Zo hebben we lekker ruim een half uur getraind met beide honden en wat was dat een genot !! Met alle 2 de honden als 1 grote familie bezig zijn…! Na de training naast elkaar terug gelopen naar de auto, Kay nog steeds naast Jm en Daan netjes naast bij mij, en ook dat ging super. Thuis hebben we de honden even laten spelen en daarna vielen ze beide in slaap, Kay op de bank en Daan lekker op het kleed! Dit was voor het eerst dat ze beide rust konden vinden om te slapen en niet telkens in elkaars nek aan het happen waren. Al met al een prima laatste dag van 2010 ! Nu op naar de nacht, we zijn erg benieuwd hoe Daan zijn 1e oud en nieuw zal beleven, word vervolgd…

1 Januari 2011

Allereerst willen wij de lezers van dit blog een heel gelukkig nieuwjaar wensen!! Dat jullie maar een mooi, liefdevol en gezond 2011 mogen hebben. Daan heeft zijn 1e oud en nieuw super doorgebracht. Hij lag lekker te slapen op het kleed of was aan het spelen met zijn bal. Om kwart voor 12 waren Kay en Daan lekker met hun spel bezig en om 12 uur brak het vuurwerk hier los. De honden keken niet op of om. Toen ik hun spel afbrak omdat ze beide vrij wild waren ging Daan voor de tuindeuren zitten genieten van alle mooie kleurtjes in de lucht! Bij hele harde knallen keek hij naar ons en Kay, en toen hij zag dat niemand reactie gaf vond hij het ook goed en ging hij weer rustig verder met zijn eigen ding. Ook liep Daan vandaag nog helemaal goed, dus dagen als gister zullen nu steeds vaker voor gaan komen!!

2 Januari 2011

Na een toch wat intensieve training en best een spannende nacht besloten we vandaag eens niet naar het bos te gaan maar een auto training te doen met Daan. Daan zit vanaf zijn operatie eigenlijk altijd bij Jm in de kofferbak, maar gezien ik de middagen thuis ben voor de honden is het wel handig als Daan op mijn achterbank kan zitten zodat we samen richting bos kunnen vertrekken (die rondes door de wijk hebben we nu wel gezien, en gezien hij zo goed loopt de laatste tijd gaat het steeds meer trekken). Dus vandaag was Daan zijn vuurdoop op de achterbank, een ritje supermarkt en weer terug.. Dus puur alleen het autorijden zonder dat er teveel opwinding zou zijn van een eventueel bos 😉 Daan zat in zijn tuigje vastgeklikt in de houder van de autogordel en Jm zat op de heenweg achterin om hem te begeleiden. Daan deed het super !! Op de terugweg is Jm voorin gaan zitten en zat Daan alleen op de achterbank, hoewel hij het best spannend vond ging ook dit erg goed. Nog een paar keer zo oefenen en dan komen de ritjes naar het bos met Daan toch wel erg dichtbij !!

3 Januari 2011

Na de achterbank training van gister besloot ik het er vandaag toch op te wagen, Daan en ik samen richting bos, ik kon altijd omkeren als het niet zou werken. Dus Daan in zijn tuigje en op de achterbank, so far so good! Eenmaal onderweg hield hij zich vrij goed alleen begon hij nogal te blaffen toen hij merkte dat we bij het bos waren. Ik heb net zolang gewacht tot hij stil was, want zolang hij blaft gebeurd er niets! Na 10 minuten viel het kwartje en konden we het bos in. Na 10 minuutjes warmlopen ging de lijn af en kreeg hij “vrij”. Daan rende alsof zijn leven er vanaf hing en sprong tot zijn eigen genoegen even in de sloot om af te koelen…. Hij kwam de kant natuurlijk niet op, dus ik kon hem eruit trekken (want ik vind het klooien om op de kant te komen nog een beetje to mutch voor zijn poten). Na deze afkoeling werd hij helemaal wild en rende knoerdhard lange stukken en weer terug… Heerlijk om hem zo te zien ! Na een minuut of 10 kwamen we bij een fietspad dus heb ik hem aangelijnd en zijn we verder gelopen richting een natuurpad. Op dat natuurpad bedacht ik me dat de route over de verharde weg richting auto misschien wat te lang werd na de koude plons en al het geren dus ik nam een afslag door het riet om de weg af te snijden wat geen goed plan was ! Binnen 30 meter stond ik tot mijn knietjes in het water en werd Daan helemaal hyper van alle lekkere rietstengels…. Zucht Afijn, eenmaal tot rust Daan zijn aandacht gevraagd en doorgelopen met kletsnatte schoenen en broek en een hyper hond, was iets minder prettig haha Eenmaal bij de auto zag ik dat we ruim 5 kwartier op pad zijn geweest, dus het is weer even spannend hoe hij vanavond en morgen opstaat/loopt ! Maar vandaag pakken ze ons niet meer af, want ondanks de natte schoenen en kleren hebben we samen echt genoten en dat is toch heel wat waard !!

13 Januari 2011

Zo weer even tijd voor een update van Daan. Met Daan gaat het goed, nog niet helemaal zoals we zouden willen maar we mogen niet klagen. Het vervelende voor ons is, toen Daan een paar weken geleden 95% goed liep hadden wij dat geaccepteerd als Daan zijn loopje, hij is tenslotte geopereerd en zal naar alle waarschijnlijkheid nooit elke dag 100% lopen zoals een gezonde labrador. Toen hij daarna 98% van de tijd goed liep hebben wij dit als lat genomen, immers kan hij dus tot 98% komen en komt het bij ons aan als terugval als hij weer 95% loopt (terwijl wij dat loopje een paar weken eerder als Daan zijn loopje hadden bestempeld!) Gelukkig hebben wij mensen die ons dan wel even back to earth kunnen krijgen en zeggen dan ook dat we niet TE streberig moeten zijn met Daan zijn loopje en we soms ook gewoon moeten genieten van hem in plaats van alleen maar naar zijn poten kijken maar dat vinden wij erg lastig !! Je wilt toch het beste voor je hondje he….. Vandaag kreeg hij weer training op de loopband, en nu niet uitproberen maar gelijk bak vol met water en lopen. Daan vond de bak al een stuk minder spannend dan de 1e keer maar liep nog een beetje onstabiel omdat dit voor hem natuurlijk anders is dan op vaste ondergrond lopen. Na een minuut of 20 zag je hem duidelijk vermoeid worden en zat zijn training er weer op. We zijn ontzettend blij dat hij dit zo goed doet want dit moet toch wel gaan zorgen voor extra spieren, en dat kan hij nu goed hebben want hij wil steeds meer ondernemen buiten en dan is spieren wel een veilig idee voor ons.

14 Januari 2011

Na een waarschuwing voor flinke spierpijn in verband met de aqua-therapie op de loopband staan wij wederom verbaasd over onze kleine boef want hij loopt de sterren van de hemel ?! Heel erg fijn voor hem en ons, maar omdat we toch wat onzeker blijven voor wat betreft het af en toe wat stijver lopen hebben we toch de orthopeed opgebeld voor een controle afspraak. Waarschijnlijk is dit totaal onzinnig want zoals eerder aangegeven mogen we echt niet klagen, maar het is puur voor ons eigen gevoel zodat wij zeker weten dat zijn poot qua botten hersteld is en dat we de stap naar het loslopen met zijn grote broer buiten kunnen gaan wagen. Donderdag 20 januari kunnen we komen, dus we zijn erg benieuwd wat de orthopeed er van te zeggen heeft !

16 Januari 2011

Vandaag is het feest, want Daan is 1 jaar geworden !! Vanochtend werd hij lekker getrakteerd op een heerlijke lap pens en daarna moest hij even uitbuiken want we zouden vandaag iets extra’s doen voor zijn verjaardag hadden we besloten. Eerst hadden we de intentie om met zijn viertjes richting bos te gaan om ze samen voor het eerst los te laten, maar we bedachten ineens dat een dagje dierentuin het ultieme verjaardagscadeau zou zijn voor beide heren, dus we zijn lekker naar Rhenen gereden voor een middag in the Zoo. Kay is al vaker in de dierentuin geweest en was het ideale rolmodel voor Daan. De honden hebben zich keurig gedragen en negeerde alle rennende/schreeuwende kinderen, negeerde 9 van de 10 honden die in de dierentuin rondliepen met hun baas en bleven keurig stil liggen toen wij wat gingen eten. Daan heeft ontzettend genoten van de zeeleeuwen, zoals jullie kunnen lezen bij de nieuwsblogjes. Al met al hebben we zo’n 4 uur in de dierentuin rondgelopen en toen we zagen dat de honden moe werden van alle indrukken zijn we richting huis gegaan zodat de heren beide alles lekker konden verwerken in hun slaap. Het was een heerlijke dag en Daan liep in de dierentuin ook weer ontzettend goed dus we vragen ons af of het nog wel nodig is om richting orthopeed te gaan, oops 😉

18 Januari 2011

Daan loopt nog steeds als een speer, heeft totaal geen stijve momenten gehad na de dierentuin en loopt eigenlijk de sterren van de hemel sinds een week… Vandaag bij de aqua-therapie werd het hem dan ook gelijk wat moeilijker gemaakt want de bak met water werd niet gevuld tot Daan zijn buik, maar tot net boven zijn knieën. Dit zorgt voor een extra zware training, want nu moet hij echt werken om vooruit te komen. Daan deed het super en per week zien wij hem stabieler op zijn poten staan en ondanks dat training een serieuze bezigheid is laat hij ons vaak versteld staan door na een tijdje vooruit lopen op de band ineens te springen met een big smile op zijn koppie. Hij heeft de therapeut ook een extra uitdaging gegeven want normaliter kan zij honden laten draven op de loopband, maar onze Daan is niet dom en loopt gewoon heel snel op de maximale snelheid van de band maar komt dus niet in draf. Gelukkig weten we dat hij in draf op harde ondergrond keurig draaft en zijn poten goed neerzet dus dat zit wel goed en zullen we thuis meer moeten oefenen. Ook is het moment daar dat we echt spieren kunnen waarnemen als hij gewoon stil staat, en dat is een mooi gezicht want daar doen we het tenslotte allemaal voor !!

20 Januari 2011

Ook na de aqua-therapie had Daan geen last van spierpijn dus we vroegen ons in de vroege ochtend af of het nog wel zinvol was om op controle te gaan bij de orthopeed. Het lijkt alsof de orthopeed dit aanvoelde, want om 9 uur kregen we een sms van hem dat hij ziek was en we onze afspraak konden verzetten of bij een collega terecht konden. Gezien het zo goed gaat met Daan hebben we besloten om even geen nieuwe afspraak te maken, want een collega was voor ons al een no go want we hebben gewoon de volle 100% vertrouwen in Kris en als we dan zo nodig bevestiging zouden willen hebben voor ons eigen gevoel zou die bevestiging wel uit Kris zijn mond moeten komen 😉 Dus we hebben heerlijk gewandeld met de honden en kijken nog even aan hoe Daan zich zal ontwikkelen. Voordat we op wintersport gaan willen we nog wel een keer langs de orthopeed omdat we dan zeker extra bevestiging willen hebben maar voor nu gaat het gewoon helemaal super !!

21 Januari 2011

Het gaat nog steeds goed met Daan dus vandaag een uur in het bos gelopen, Daan lekker los en buiten wat aandacht oefeningen heb ik hem lekker laten scharrelen en hij genoot weer zichtbaar. Hij rende van hot naar her, stond overal waar het kon in de regen plassen en kreeg geregeld zijn gekke 5 minuten, heerlijk om hem zo te zien genieten !! Ook in de auto op de achterbank gaat het super goed, hij piept/blaft niet meer en wacht keurig zittend op de achterbank of we er al zijn… Wat een kanjer is het toch. Als hij morgen nog steeds lekker loopt gaan we het zondag proberen, voor het eerst los met zijn broer in het bos ! We vinden het spannend, maar Daan geeft nu toch wel aan dat hij er aan toe is dus we moeten onze angst maar even in de koelkast zetten en het gaan proberen, want hij verdiend dat gewoon ! Maar eerst eens kijken hoe het morgen gaat na een uur rauzen in het bos 😉

23 Januari 2011

Vandaag is het een druilerige dag.. Qua weer, want wij hadden besloten om vandaag de honden samen los te gooien in het bos en gezien wij hier altijd zeggen “weer of geen weer, altijd honden weer” lieten wij ons niet kennen en gingen wij richting bos met beide honden. We zijn begonnen met en goede warming up waarbij beide honden aan de lijn liepen om hun spieren goed warm te lopen. Voor gezonde honden niet zo heel belangrijk als ze geen intensieve sport moeten beoefenen maar bij Daan is dit nog nodig om zijn spieren op te warmen zodat zijn spieren wat meer kunnen opvangen. Na de warming up was het moment daar… De riemen van de honden af en ze vrij geven, spannend !! De honden hadden het in eerste instantie nog niet door, maar toen ze eenmaal doorkregen dat ze samen konden rennen kregen we een mooi stuk hondentaal te zien want Daan dacht zijn grote broer wel even te kunnen vervelen, maar Kay was hier duidelijk niet van gediend en liet dat even blijken !! Toen wij het genoeg vonden hebben we ze tot rust gebracht en sinds dat moment waren het 2 broers die super met elkaar overweg konden, respect voor elkaar en ondanks dat ze hun eigen ding deden elkaar toch goed in de gaten houden. We hebben een half uur gelopen, waarbij we oa het voorkomen goed geoefend hebben en ook de steadyness van Daan terwijl Kay wat apportjes mocht halen. Na een half uurtje vonden wij het genoeg voor de eerste keer en hebben we de honden weer aangelijnd en zijn we weer langzaam richting auto gelopen. De honden hebben genoten, en wij ook… Want dit beeld hadden we toen we begonnen aan een 2e hond! Nu gaan we keihard duimen dat Daan geen/weinig last van deze wandeling krijgt, want dan kunnen we ook dit proces uit gaan breiden !!!

24 Januari 2011

Daan liep vanochtend na het avontuur van gister goed !!! Gisteravond zagen we al dat hij geen stijfheid vertoonde, dus we hadden al goede hoop maar toch blijft het extra bijzonder als hij de ochtend (na een nacht rust) ook nog gewoon goed loopt ! In de middag vertoonde hij wel een iets minder loopje, maar absoluut geen stijfheid, het leek alsof hij geen zin had om zijn poten op te tillen. Na wat heen en weer mailen met iemand kwamen we er al snel achter waarom Daan iets minder enthousiast meeloopt na gister … Meneer is een puber die nu aan zijn vrijheid geproefd heeft en de wandelingen aan de lijn wat eentonig vind worden met als gevolg dat hij puur voor mij meeloopt maar niet omdat hij zelf nu zo graag wil lopen na een enerverende dag los in het bos gister 😉 Vandaar dat hij wat “matter” gedrag vertoont, en dit klopt helemaal in het plaatje zoals wij Daan nu zien, meneer is aan uitdagingen toe dus daar gaan we dan maar voor zorgen! Dit soort dingen zullen wij dan ook gaan uitbreiden, want zowel Daan als Kay vonden het geweldig, en wij dus ook want wat is er mooier om beide honden te zien genieten ?

28 Januari 2011

Na het fijne gesprek na Daan zijn eerste wandeling in het bos met zijn broer waar wij tot de conclusie zijn gekomen dat Daan meer uitdaging nodig had heb ik een fiets gekocht ! Fietsen is de ideale manier om spieren op te bouwen en zijn pezen sterker te maken, en zo kan hij toch zijn energie kwijt maar wel met rechtlijnige beweging ! Vandaag was de kick off en Daan vond het geweldig … Hij liep in het begin wat onwennig mee (hij moest ineens rechts lopen) maar toen ik eenmaal op de fiets zat liep Daan mee alsof hij nooit anders gedaan had. We zijn het fietspad hierachter (tussen groene paden en water) 2 x afgefietst en daarna hebben we samen rustig uitgelopen om te zorgen dat hij een goede cooling down had. Na deze ervaring lag meneer de rest van de middag weer heerlijk in dromenland.

3 Februari 2011

Inmiddels zijn we weer een weekje verder en zien we aan Daan wederom nieuwe spiermassa opkomen in zijn voorpoten en zijn billen worden steeds steviger, het fietsen helpt dus zeker bij Daan. Het fietsen word hier thuis dus ook een vast onderdeel, want hij doet het er goed op en hij bouwt mooi gelijkmatig spiermassa op !! Ben benieuwd wat de aqua-therapeut zegt als we daar over 2 weken weer heen gaan, want dat ligt op het moment even stil ivm een verhuizing van haar praktijk. Naast het fietsen wilde we hem mentaal ook wat meer gaan uitdagen dus hebben we hem vandaag meegenomen naar het bos om hem een lesje “speuren” te geven. Sinds ik speurlessen volg met Kay weet ik nu inmiddels hoe ik dit kan aanleren bij een hond dus gewapend met een startpaaltje, een lange lijn, knuffels en Daan zelf zijn wij richting bos gereden en bleef hij keurig wachten tot ik een spoor had uitgelopen. Daan zette ik naast het paaltje in zit en gaf hem het commando “zoooooooek” terwijl ik mijn hand naar de grond wees. Daan snapte direct de bedoeling en liep het spoor direct af met een staart die overuren maakte en wat was hij blij toen hij bij het speeltje kwam ! Deze nieuwe mentale uitdaging vond Daan een heerlijke uitlaatklep en toen hij na 2 spoortjes even lekker los mocht rennen was zijn uitje compleet. Als afsluiting hebben we nog even verstoppertje gespeeld en eenmaal thuis viel hij wederom als een blok in slaap. Wat is het toch heerlijk om zo met je hond bezig te zijn !!

5 Februari 2011

Vandaag hebben wij besloten om Daan kennis te laten maken met Kay zijn grote liefde Quincy. We zijn naar ons privé stukje in Delft gereden zodat we er zeker van waren dat we geen andere honden tegen zouden komen maar Daan toch eens kon spelen met zijn broer EN nog een lieve labrador…. Op de parkeerplaats werd Daan al helemaal hyper bij het zien van Quincy, maar helaas.. We hadden met Marieke al afgesproken dat Daan netjes moest volgen tot het stuk waar de honden los gingen dus over de weg waar we normaal 10 minuten over doen duurde nu iets langer 😉 Eenmaal los was het een feestje, de honden trokken direct op met zijn drietjes en toen het iets te heftig werd hebben we ze bij ons geroepen om ze even alle drie tot rust te brengen. Vanaf dat moment liet Kay de beide honden links liggen en had alleen oog voor ons wat Daan en Quincy de mogelijkheid gaf elkaar beter te leren kennen. Na een klein half uurtje heb ik Daan apart genomen op het veld voor aandachtsoefeningen terwijl Jm en Marieke met Kay en Quincy wat apportjes deden. Daarna nog even spelen met zijn drietjes en toen weer terug naar de auto. Al met al een klein uurtje weggeweest en de honden (en wij) hebben genoten !! We hebben tijdens de wandeling geen een moment met angst gezeten, de honden respecteerde en elkaar en deden erg voorzichtig met elkaar. Als Daan vanavond en morgen nog gewoon goed loopt is dit ook iets wat we vaker willen gaan doen… Dus we gaan nu even keihard duimen dat Daan er geen last van heeft/krijgt.

6 Februari 2011

Vanochtend was het hier weer even spannend, want hoe zou Daan na een nacht rust lopen na zijn avontuur van gister…. Jm heeft de eerste ronde gelopen met Daan, omdat Jm gewoon kijkt naar Daan zoals hij is en niet bij voorbaat al denkt dat hij misschien wel minder loopt. Ik wachtte met spanning af hoe ze thuis zouden komen, maar alle stress was voor niets want Jm kwam met een big smile binnen met een vrolijke Daan en kon mij melden dat Daan totaal niet anders liep dan de afgelopen dagen !! We kunnen het wel van de daken schreeuwen, beide honden die samen met Kay zijn beste vrienden een uur hebben kunnen spelen en rennen en gewoon geen zorgen de dag erna omdat Daan er last van heeft !!! Dit was voor ons toch weer een grote stap, maar ook deze stap zullen we nu vaker durven te nemen want hiervoor doen we het toch allemaal. Hij mocht vandaag mee naar Kay zijn speurtraining, omdat Daan de auto inmiddels koppelt aan leuke dingen doen en dus duidelijk van zich laat horen als de autorit hem te lang duurt 😉 Gezien we over een kleine maand richting Oostenrijk gaan met beide honden zou het wel fijn zijn als hij dan de hele rit stil is dus meneer gaat vanaf vandaag kennismaken met “autotraining”. Mee in de auto en in plaats van eruit bij de bestemming gewoon in de auto blijven zitten om vervolgens na de speurtraining van Kay weer naar huis te gaan. Daan vond dit geen leuke training, want hij heeft 3 kwartier !! staan te blaffen in de auto toen ik met Kay aan het speuren was. Het laatste kwartier besloot hij dat het misschien slimmer was om te gaan slapen, dus ooit komt het wel binnen bij hem. Hoe verleidelijk het ook was om hem er op het einde alsnog uit te halen besloot ik toch om dit niet te doen. Alles in het kader van de training en om ook de rust in zijn kop te houden als hij mee mag met de auto. Maar na zijn loopje vandaag kan hij vandaag eigenlijk niet meer zoveel fout doen. Vanmiddag mag hij nog even een spoortje lopen maar nu eerst weer even rusten, even alles op hem in laten werken 😉

16 Februari 2011

Het gaat goed met onze kleine boef, hij loopt prima en geeft geen moment meer stijfheid aan dus we zijn rustig aan zijn leven aan het verbreden met wandelingen met meerdere (bekende) honden en ook daarna loopt hij nog goed, we hebben dus geen klagen !

Vandaag ben ik met hem alleen samen met Marieke en Quincy gaan wandelen, gewoon om eens te kijken hoe Daan is als zijn grote broer er niet bij is maar zoals verwacht ging dat ook prima.

Daan heeft vandaag wel weer een nieuwe ontdekking gedaan, in de watertjes buiten kan je ook zwemmen !! Ik gooide een dummy in het water en Daan stond lang te twijfelen, hij wilde wel degelijk die dummy maar vond er naartoe zwemmen toch nog wel eng. Marieke en ik bleven hem aanmoedigen maar zoals ik ergens al weet, hoe meer je Daan gaat aanmoedigen hoe vaker de grote middelvinger van Daan omhoog gaat.

Op een gegeven moment keken Marieke en ik niet en zagen we Daan vanuit onze ooghoek ineens richting dummy zwemmen !! Toen hij de dummy bij mij afgaf heb ik hem uitbundig beloond en hem even droog laten rennen op het land, want het water was toch wel erg koud…..

De rest van de wandeling hebben we heerlijk gelopen, zijn we nog een onbekende hond tegengekomen maar Daan heeft zich keurig gedragen ! Het is ons kleine wondertje die na maanden revalidatie steeds meer van de wereld gaat ontdekken !

19 Februari 2011

Vanavond kregen Jm en ik de schrik van ons leven…. De honden lagen lekker op het kleed te spelen en ineens hoorde we een hoge piep en we keken direct richting de honden waar we Daan zijn rechter voorpoot zagen optrekken en ook begon hij zijn poot direct te likken, DAMN die kleine had pijn en de tranen schoten in onze ogen.

Jm reageerde heel kalm en liep gelijk richting Daan om zijn poot te masseren en te kijken of hij zijn poot nog kon buigen en strekken. Daan liet alles toe, al was de poot nog wel iets gevoelig…. Toen gelijk maar even een stukje met hem gaan lopen, want de schrik zat er bij ons goed in. Buiten liep hij alweer gewoon op 4 poten rond en je zag aan zijn loopje dat hij iets verrekt had maar hij mankte gelukkig niet !

Eenmaal thuis was Daan nog steeds een beetje onder de indruk dus die hebben we een rimadyl gegeven en hem lekker in de bench gedaan zodat hij kon slapen. Bij de laatste ronde liep hij alweer normaal (zonder enige stijfheid) maar toch blijft het spannend hoe hij morgen zal lopen….

20 Februari 2011

Vanochtend was het na gisteravond weer ontzettend spannend hoe Daan zou lopen, want gezien hij gister gericht zijn rechter voorpoot optilde waren wij ontzettend bang dat er iets mis zou zijn. Gelukkig liep Daan vanochtend net als de afgelopen weken en we konden helemaal niets zien van het voorval van gisteravond. We waren ontzettend opgelucht !!

Gezien Jm en ik beide al 2 dagen met griep op de bank liggen merkte we aan Daan dat die een beetje energie over had en te weinig voldoening haalde uit de rondes door de wijk. Dus vandaag hebben we ons toch maar dik ingepakt en zijn we met de honden richting bos gereden zodat ze even hun energie eruit konden rennen. Voor ons wel weer een stapje na gisteravond, maar gezien we niets meer zagen aan zijn loopje en we willen voorkomen dat we TE voorzichtig blijven toch maar gegaan en hebben we ruim een uur gelopen in de Vlietlanden. Kay en Daan hebben heerlijk kunnen rennen en ook hebben nog wat apportjes gedaan en op het eind van de wandeling liep Daan nog zonder problemen en stijfheid, wat ons meer vertrouwen gaf in het feit dat hij gister waarschijnlijk iets verrekt had en er niets kapot is.

Al met al blijven dit soort momenten spannend en zal het nog een tijd duren voordat we echt vertrouwen hebben wat Daan allemaal kan hebben, maar goed… Als dat het enige restverschijnsel is van de LPC dan hebben we dat er graag voor over !

20 Maart 2011

Zoals jullie misschien al doorhebben word het dagboek over Daan zijn LPC revalidatie minder fanatiek bijgehouden en dat heeft een reden : Het gaat SUPER met Daan ! Daan vertoont al zo lang geen stijfheid meer en we moeten nu echt nadenken wanneer de laatste keer was dat hij stijf liep, een goed teken dus ! Inmiddels kan Daan eindelijk leven als echte labrador, hij loopt heerlijk mee met de lange wandelingen in het bos, hij traint mee met het apporteren en zelfs de wintersport (zie nieuwsblogjes 2011) heeft hij super doorstaan !! Kortom, zijn poten zijn voldoende hersteld en onze angst dat er alsnog iets mis gaat zakt steeds verder weg naar de achtergrond…. Volgende week krijgt hij de laatste uitdaging, het strand en als hij dat goed doorstaat gaan wij er aan werken om onze angst los te gaan laten. Daan geeft zo goed aan dat hij al zoveel kan hebben, wij mogen hem gewoon niet meer beperken in zijn doen en laten. Natuurlijk blijven wij alles gedoseerd doen en zullen wij altijd blijven opletten maar de stressmomenten zullen steeds minder worden en wij hebben er (eindelijk) alle vertrouwen in dat we vanaf nu gewoon lekker kunnen gaan genieten van elkaar !

27 Maart 2011

Zoals gemeld kreeg Daan vandaag zijn laatste test… Een strandwandeling in Monster. Daan vond de lucht al spannend en zijn staart maakte overuren toen we vanuit de auto richting strand liepen. Eenmaal op het strand hebben we hem eerst nog even aangelijnd laten lopen richting het harde zand en daar ging de lijn af en ging hij los ! Hij hield ons ontzettend goed in de gaten en hij vond de zee maar wat interessant 😉 Ruim een uur hebben wij genoten van onze 2 blonde boeven op het strand die beide de tijd van hun leven hadden. Dit is wat we voor ogen hadden bij het aanschaffen van een 2e hond en hier hebben we keihard voor gevochten en we zijn dan ook super trots op het resultaat !!

31 Maart 2011

Tsja, wat moeten we nog melden hier ? Ook de strandwandeling heeft Daan met vlag en wimpel doorstaan dus nu hebben we volgens ons wel alle stressmomenten gehad met hem. Terugkijkend is het een zware tijd geweest, de conclusie dat Daan wel degelijk LPC aan beide voorpoten had, de operatie, de revalidatie waarbij we keer op keer ons kleine boefje moesten beperken in zijn doen en laten en het feit dat Kay geen bal begreep van een 2e hond in huis waar hij werkelijk waar niets mee mocht omdat hij in zijn revalidatie zat. De dagen leken wel maanden en de weken leken wel jaren de afgelopen tijd maar nu Daan weer alles kan wat elke andere labrador van ruim een jaar ook doet valt het qua tijdsbestek ontzettend mee….. Wel willen we in deze laatste update met name Kris Kamps bedanken voor zijn hulp en steun tijdens bepaalde paniekmomenten van ons ! Het is ontzettend fijn als je iemand kan bellen als je ergens over twijfelt of het gewoon even niet meer ziet zitten. Kris, ontzettend bedankt !! Verder wil ik iedereen ontzettend veel sterkte wensen als ze ooit een hondje hebben die een LPC operatie moet ondergaan want dit is eigenlijk een periode die je nooit hoopt mee te maken met je hond ! Toch hoop ik dat mensen na het lezen van dit dagboek hoop krijgen, want ook een hondje met LPC kan wel zeker een toekomst hebben !!

Mochten er ooit veranderingen bij Daan optreden dan zullen we het hier zeker melden, maar ergens hopen we dat we vandaag echt de laatste update wordt 😉

14 April 2014

Vandaag stond er een check up voor Daan op de agenda bij Leida Visée (www.chironzeist.nl) om hem weer eens even na te lopen qua gewrichten, spieren en algemene conditie ….
Bij binnenkomst was Daan een beetje hyper de piep, wat leuk … Wil je van mij een kusje * Jump jump jump *, maar toen hij eenmaal wat rustiger was begon het onderzoek.
Daan gedroeg zich voorbeeldig, sprong zelf op de behandeltafel en liet zich heel ontspannen onderzoeken.
Leida was ontzettend tevreden over Daan zijn spieren/gewrichten en beweeglijkheid, dus we kregen een dikke pluim in ons achterste en Daan kreeg de “OK” stempel op zijn billen !

Wat waren wij opgelucht !!! Ruim 3,5 jaar na de operatie en nog steeds klachtenvrij en lekker soepel.
Trots op ons mannetje, en super blij met de juiste orthopeed natuurlijk !
Kris…. We zeggen het nog maar een keer : Ontzettend bedankt !

2015, een kwakkel jaar met ups & downs

In 2015 heeft Daan een aantal “kwakkel” momentjes gehad met zijn poten.
Dan liep hij rechts voor niet helemaal zuiver, dan ging het weer een hele tijd goed, en dan liep hij links voor ineens onzuiver.
Kortom, hij was aan het kwakkelen, en wij konden niet echt de vinger leggen op de oorzaak.
Ook omdat er ruime periodes waren waarin Daan niets liet zien van stijfheid of onzuiver lopen bleef het raden voor ons waar het nu vandaan kwam als hij weer een kwakkel momentje had.
Natuurlijk weten we dat er artrose zit in zijn poten door de operatie, maar hij had zo vaak (lange) goede periodes, dus we hadden even geen idee hoe we dit moesten behandelen.
Wel een detail : Daan zit nog steeds niet aan de reguliere medicatie voor zijn Artrose, en dat wilde we eigenlijk graag zo houden !
Maar ja, wat dan …. Want je hond onzuiver zien lopen doet gewoon pijn (en je weet dat hij ook pijn heeft, anders lopen ze wel zuiver)

Gelukkig ben ik door lieve honden vrienden gewezen op de kwaliteiten van Miranda de Jong (homeopaat voor dieren) en helpt zij mij met behandelingen en supplementen voor Daan.
Eind 2015 hebben we de juiste combinatie van behandelingen en supplementen voor Daan gevonden, en zijn we weer dolgelukkig dat Daan nog steeds geen reguliere medicatie nodig heeft en lekker van het leven kan genieten zonder pijn !